De laatste dagen op het noordereiland
Blijf op de hoogte en volg Lian
04 Januari 2016 | Nieuw Zeeland, Nelson
Dinsdag 29 december was onze laatste volle dag in Palmerston North. We hebben de ochtend en avond besteed aan onze planning volledig afronden. 's Middags zijn we naar het Te Mata museum geweest. Er was van alles te zien over de geschiedenis, wetenschap en kunst van Nieuw Zeeland. Ik vond het niet echt spectaculair maar er waren wel wat leuke dingen om te zien en doen. Er was zelfs nog een kerstman ruimte in het museum. Hier was een soort verhaal over de kerstman en de elfjes gemaakt met allemaal bewegende poppen. Erg creatief.
We zijn ook nog naar het rugby museum geweest, dat was een apart museum in het Te Mata museum. Hier hebben we onder andere naar een deel van een rugby wedstrijd gekeken en deze begonnen ze met de The Haka. Het was erg bijzonder om te zien. Vooral geschreeuw en een groep grote, brede mannen aan het dansen (als je het al dansen kan noemen?).
Op de terugweg naar het motel zijn we nog even door 'Cuba Street' gelopen. Gewoon omdat ik Cuba leuk vind, maar verder was het een doodgewone straat.
Woensdag 30 december moesten we om 10 uur uitchecken en om 1 uur ging onze bus. In de tussentijd hebben we tijd zitten doden in een bakkerij en rond kwart voor 1 stonden we keurig op onze bus te wachten. De buschauffeur kwam pas iets voor half 2 dus dat vonden we een beetje irritant. Uiteindelijk bleek onze naam ook nog niet op de passagierslijst te staan. Dus ik liet ons ticket aan de buschauffeur zien, liet mijn naam nog een keer aan hem lezen en zocht zelf mee op de namenlijst. Totdat ik opeens 29 december op ons ticket zag staan.. Bleek dus dat onze bus gister al zonder ons vertrokken was en dit niet onze bus was (wat ook verklaarde dat de chauffeur wat later was want hij vertrok dus op een andere tijd). De bus zat ook compleet vol dus we konden niet meer mee en hebben een nieuw kaartje moeten kopen. En na al 3 uur gewacht te hebben moesten we nu nog eens zo'n 4 uur wachten omdat de eerstvolgende bus met vrije plekken pas om 17.50 ging. Al met al was het een erg lange wachtdag.
Donderdag 31 december zijn we naar de i-site gegaan. Dit is een informatiecentrum en ze kunnen je hier helpen met onder andere het boeken van bus reizen en accomodaties. Aangezien we hier zelf niet uitkwamen omdat het meeste al volgeboekt zat zijn we daar dus maar heen gegaan. De vrouw die ons hielp lukte het eerst ook niet om geschikte reizen te vinden maar nadat we hier en daar wat hadden veranderd in onze plannen is het uiteindelijk gelukkig gelukt. We hebben ook maar meteen allemaal hostels geboekt en we hebben in sommige plaatsen nog de laatste vrije plekken in een hostel weten te bemachtigen. Vervolgens hebben we nog een tijdje door Wellington rondgelopen en zijn we naar Cuba Street geweest. Net als in Palmerston North, maar hier was het echt een bekende straat.
's Avonds was het tijd voor een oudejaarsfeestje. Rond 10 uur zijn we naar een park gegaan waar een band allemaal bekende oude en nieuwe liedjes aan het spelen was. Dit was aan het water en daar omheen stond een gigantisch publiek. Ook was er een aftelmoment maar die werd een beetje te laat ingezet waardoor de telling alsvolgt ging: 10, 4, 3, 2, 1.. Dat was een beetje spijtig. Vervolgens werd er nog allemaal vuurwerk afgestoken. Het was erg leuk! Dit was zo'n beetje alle vuurwerk dat we hebben gezien op wat vuurwerk vanaf een dak na. Maar volgens mij mag je hier zelf verder geen vuurwerk afsteken. Ik heb het ook nergens te koop gezien, niet eens sterretjes of dat soort vuurwerk. Het was zo raar om al in 2016 te zijn terwijl het in Nederland nog 12 uur lang 2015 was en het besef van de jaarwisseling heb ik ook nog niet helemaal gehad.
Vrijdag 1 januari was het 12 uur 's nachts in Nederland toen wij aan het lunchen waren. Dat was misschien nog wel raarder dan toen het bij ons 12 uur 's nachts was. Vervolgens hebben we dus even iedereen een gelukkig nieuwjaar kunnen wensen en daarna zijn we op pad gegaan richting iets van een grot. We moesten over hele wilde smalle paadjes een berg opklimmen maar we waren vol goede moed aan het klimmen. Uiteindelijk konden we niet meer verder omdat er allemaal stekelbosjes over de weg gegroeid waren en toen zijn we maar weer terug gegaan naar beneden.
's Avonds wilden we naar de Wellington night market gaan. We hadden op internet gelezen dat er hier allemaal buitenlands eten verkocht wordt en dat het een hele leuke markt was. Zo zouden er bijvoorbeeld poffertjes verkocht worden, nou dat leek ons wel wat. Overal waar we heen willen is zo'n half uur lopen omdat we een stuk uit het centrum zitten. Zo ook deze markt. Eenmaal aangekomen bleek de markt er ook nog eens niet te zijn. Het enige kraampje dat er was was een Chinees kraampje omdat zij natuurlijk oud en nieuw op een ander moment vieren..
Zaterdag 2 januari hebben we het rustig aan gedaan. Nadat ik midden in de nacht zo'n 3 uur lang had rondgelopen in het hostel omdat ik niet kon slapen vond ik het ook niet heel erg om even niet zoveel te doen. Terwijl het vrijdag nog 26 graden was was het vandaag opeens heel koud en regende het de hele dag.
Toen we naar de winkel liepen maakte ik een foto van mega bomen in de mist die boven het gebouw van de ambassade van Amerika uitstaken. Een man van de ambassade zei daarop door een microfoon: 'excuse me, can you delete that photo'. Vervolgens kwam hij uit zijn hokje en liet ik zien dat ik een foto van bomen had genomen waarop hij zei 'okay, awesome'. Blijkbaar mag je dus geen foto van de ambassade maken en leek het alsof ik dat dus wel deed.
's Avonds wilden we nog een poging wagen om naar de markt te gaan. Dit keer hadden we maar even vantevoren opgezocht of hij er vandaag wel zou zijn en toen ontdekten we dat de markt tot en met 6 januari gesloten is. Gingen de poffertjes even mooi aan onze neuzen voorbij.
Zondag 3 januari was alweer onze laatste dag in Wellington en dus ook de laatste dag op het noordereiland. Om 10 uur 's ochtends moesten we uitchecken en onze boot naar het zuidereiland vertrok pas om half 3 's nachts. In de tussentijd zijn we naar het Te Papa museum geweest. Dit is het grootste museum van Nieuw Zeeland en het bestond dan ook uit 6 verdiepingen. Verder hebben we tijd gedoofd door naar de winkel te gaan en we hebben een hele tijd in de Mac Donalds en in de vertrekhal bij de ferry gezeten. Het was ontzettend slecht weer en het regende en waaide al de hele dag. Toen we eindelijk aan boord konden waarschuwde de vrouw met wie we aan een tafel zaten al dat het waarschijnlijk een heftige reis zou worden vanwege het slechte weer. Ze had inderdaad gelijk. Al gauw was ongeveer iedereen misselijk en lag de helft van de passagiers zeeziek bij de wc's. Het was een vreselijke tocht maar we waren zelf gelukkig niet super ziek.
Nadat we zo'n 4 uur hadden gevaren kwamen we aan in Picton en hier moesten we nog 6 uur wachten op de bus. Aangezien we nog niet echt hadden geslapen zijn we maar in de aankomsthal van de ferry gaan slapen.
Om 12 uur stonden we te wachten op de bus en die vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat. Rond 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in ons hostel in Nelson waarna we de rest van de dag maar even rustig aan hebben gedaan aangezien we morgen heel erg vroeg op moeten staan en we nog steeds totaal niet goed geslapen hebben.
Morgen gaan we naar het Abel Tasman National Park en vervolgens gaan we via de westkust naar beneden reizen en via de oostkust omhoog naar Christchurch. We hebben nu nog precies een maand op het zuidereiland want 4 februari vliegen we alweer naar Australië!
We zijn ook nog naar het rugby museum geweest, dat was een apart museum in het Te Mata museum. Hier hebben we onder andere naar een deel van een rugby wedstrijd gekeken en deze begonnen ze met de The Haka. Het was erg bijzonder om te zien. Vooral geschreeuw en een groep grote, brede mannen aan het dansen (als je het al dansen kan noemen?).
Op de terugweg naar het motel zijn we nog even door 'Cuba Street' gelopen. Gewoon omdat ik Cuba leuk vind, maar verder was het een doodgewone straat.
Woensdag 30 december moesten we om 10 uur uitchecken en om 1 uur ging onze bus. In de tussentijd hebben we tijd zitten doden in een bakkerij en rond kwart voor 1 stonden we keurig op onze bus te wachten. De buschauffeur kwam pas iets voor half 2 dus dat vonden we een beetje irritant. Uiteindelijk bleek onze naam ook nog niet op de passagierslijst te staan. Dus ik liet ons ticket aan de buschauffeur zien, liet mijn naam nog een keer aan hem lezen en zocht zelf mee op de namenlijst. Totdat ik opeens 29 december op ons ticket zag staan.. Bleek dus dat onze bus gister al zonder ons vertrokken was en dit niet onze bus was (wat ook verklaarde dat de chauffeur wat later was want hij vertrok dus op een andere tijd). De bus zat ook compleet vol dus we konden niet meer mee en hebben een nieuw kaartje moeten kopen. En na al 3 uur gewacht te hebben moesten we nu nog eens zo'n 4 uur wachten omdat de eerstvolgende bus met vrije plekken pas om 17.50 ging. Al met al was het een erg lange wachtdag.
Donderdag 31 december zijn we naar de i-site gegaan. Dit is een informatiecentrum en ze kunnen je hier helpen met onder andere het boeken van bus reizen en accomodaties. Aangezien we hier zelf niet uitkwamen omdat het meeste al volgeboekt zat zijn we daar dus maar heen gegaan. De vrouw die ons hielp lukte het eerst ook niet om geschikte reizen te vinden maar nadat we hier en daar wat hadden veranderd in onze plannen is het uiteindelijk gelukkig gelukt. We hebben ook maar meteen allemaal hostels geboekt en we hebben in sommige plaatsen nog de laatste vrije plekken in een hostel weten te bemachtigen. Vervolgens hebben we nog een tijdje door Wellington rondgelopen en zijn we naar Cuba Street geweest. Net als in Palmerston North, maar hier was het echt een bekende straat.
's Avonds was het tijd voor een oudejaarsfeestje. Rond 10 uur zijn we naar een park gegaan waar een band allemaal bekende oude en nieuwe liedjes aan het spelen was. Dit was aan het water en daar omheen stond een gigantisch publiek. Ook was er een aftelmoment maar die werd een beetje te laat ingezet waardoor de telling alsvolgt ging: 10, 4, 3, 2, 1.. Dat was een beetje spijtig. Vervolgens werd er nog allemaal vuurwerk afgestoken. Het was erg leuk! Dit was zo'n beetje alle vuurwerk dat we hebben gezien op wat vuurwerk vanaf een dak na. Maar volgens mij mag je hier zelf verder geen vuurwerk afsteken. Ik heb het ook nergens te koop gezien, niet eens sterretjes of dat soort vuurwerk. Het was zo raar om al in 2016 te zijn terwijl het in Nederland nog 12 uur lang 2015 was en het besef van de jaarwisseling heb ik ook nog niet helemaal gehad.
Vrijdag 1 januari was het 12 uur 's nachts in Nederland toen wij aan het lunchen waren. Dat was misschien nog wel raarder dan toen het bij ons 12 uur 's nachts was. Vervolgens hebben we dus even iedereen een gelukkig nieuwjaar kunnen wensen en daarna zijn we op pad gegaan richting iets van een grot. We moesten over hele wilde smalle paadjes een berg opklimmen maar we waren vol goede moed aan het klimmen. Uiteindelijk konden we niet meer verder omdat er allemaal stekelbosjes over de weg gegroeid waren en toen zijn we maar weer terug gegaan naar beneden.
's Avonds wilden we naar de Wellington night market gaan. We hadden op internet gelezen dat er hier allemaal buitenlands eten verkocht wordt en dat het een hele leuke markt was. Zo zouden er bijvoorbeeld poffertjes verkocht worden, nou dat leek ons wel wat. Overal waar we heen willen is zo'n half uur lopen omdat we een stuk uit het centrum zitten. Zo ook deze markt. Eenmaal aangekomen bleek de markt er ook nog eens niet te zijn. Het enige kraampje dat er was was een Chinees kraampje omdat zij natuurlijk oud en nieuw op een ander moment vieren..
Zaterdag 2 januari hebben we het rustig aan gedaan. Nadat ik midden in de nacht zo'n 3 uur lang had rondgelopen in het hostel omdat ik niet kon slapen vond ik het ook niet heel erg om even niet zoveel te doen. Terwijl het vrijdag nog 26 graden was was het vandaag opeens heel koud en regende het de hele dag.
Toen we naar de winkel liepen maakte ik een foto van mega bomen in de mist die boven het gebouw van de ambassade van Amerika uitstaken. Een man van de ambassade zei daarop door een microfoon: 'excuse me, can you delete that photo'. Vervolgens kwam hij uit zijn hokje en liet ik zien dat ik een foto van bomen had genomen waarop hij zei 'okay, awesome'. Blijkbaar mag je dus geen foto van de ambassade maken en leek het alsof ik dat dus wel deed.
's Avonds wilden we nog een poging wagen om naar de markt te gaan. Dit keer hadden we maar even vantevoren opgezocht of hij er vandaag wel zou zijn en toen ontdekten we dat de markt tot en met 6 januari gesloten is. Gingen de poffertjes even mooi aan onze neuzen voorbij.
Zondag 3 januari was alweer onze laatste dag in Wellington en dus ook de laatste dag op het noordereiland. Om 10 uur 's ochtends moesten we uitchecken en onze boot naar het zuidereiland vertrok pas om half 3 's nachts. In de tussentijd zijn we naar het Te Papa museum geweest. Dit is het grootste museum van Nieuw Zeeland en het bestond dan ook uit 6 verdiepingen. Verder hebben we tijd gedoofd door naar de winkel te gaan en we hebben een hele tijd in de Mac Donalds en in de vertrekhal bij de ferry gezeten. Het was ontzettend slecht weer en het regende en waaide al de hele dag. Toen we eindelijk aan boord konden waarschuwde de vrouw met wie we aan een tafel zaten al dat het waarschijnlijk een heftige reis zou worden vanwege het slechte weer. Ze had inderdaad gelijk. Al gauw was ongeveer iedereen misselijk en lag de helft van de passagiers zeeziek bij de wc's. Het was een vreselijke tocht maar we waren zelf gelukkig niet super ziek.
Nadat we zo'n 4 uur hadden gevaren kwamen we aan in Picton en hier moesten we nog 6 uur wachten op de bus. Aangezien we nog niet echt hadden geslapen zijn we maar in de aankomsthal van de ferry gaan slapen.
Om 12 uur stonden we te wachten op de bus en die vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat. Rond 4 uur kwamen we dan eindelijk aan in ons hostel in Nelson waarna we de rest van de dag maar even rustig aan hebben gedaan aangezien we morgen heel erg vroeg op moeten staan en we nog steeds totaal niet goed geslapen hebben.
Morgen gaan we naar het Abel Tasman National Park en vervolgens gaan we via de westkust naar beneden reizen en via de oostkust omhoog naar Christchurch. We hebben nu nog precies een maand op het zuidereiland want 4 februari vliegen we alweer naar Australië!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
