Outback tours
Blijf op de hoogte en volg Lian
21 April 2016 | Australië, Darwin
Donderdag 14 april moesten we al om 3 uur opstaan. Om kwart voor 4 werden we namelijk opgehaald om naar het vliegveld te gaan. We konden inchecken via een machine wat echt super praktisch was. Er werd een label voor onze tas geprint, maar vervolgens viel de machine uit en kwam er geen boarding pass. Dat was even stressen maar gelukkig konden we onze passen later nog krijgen bij het inleveren van de tassen.
De persoon naast me ging de hele vlucht tegen me praten. Hij heeft me onder andere adviezen gegeven over voor welke beesten ik weg moet rennen/zwemmen als we in de outback zijn en wanneer we gaan duiken bij the great barrier reef. Het kwam erop neer dat je vooral niet te dicht bij beesten in de buurt moest komen want de meeste beesten zijn gevaarlijk in Australië. Na 3 uur vliegen moesten we een paar uur wachten in Adelaide en vervolgens nog 3 uur vliegen naar Alice Springs. Tijdens de 2e vlucht konden we een app downloaden waarmee we tijdens het vliegen een film konden kijken, super fijn!
Nadat we eindelijk waren aangekomen moesten we eigenlijk nog een uur wachten voordat we met een busje naar het hostel gebracht konden worden. Gelukkig konden we voordeliger met een taxi gebracht worden door deze met 2 Italianen te delen.
Vrijdag 15 april moesten we om 4 uur opstaan. Om 4.45 werden we opgehaald door een busje voor onze outbacktour. De outback is het middelste deel van Australië dat bestaat uit woestijn. Er is maar 1 echte weg die van onderin Australië helemaal recht naar boven gaat. Je kan deze rit ook met je eigen auto doen, maar er verdwijnen weleens mensen omdat ze niet goed voorbereid op pad gaan. Zo is er bijvoorbeeld helemaal geen bereik (onze gids, Joe, had een satelliet telefoon voor noodgevallen) en kan je zo tientallen kilometers rijden zonder dat je iemand tegen komt die je zou kunnen helpen als er een probleem is.
Nadat we de rest van onze groep hadden opgehaald begon de tour. We moesten vooral heel veel rijden, maar onderweg maakten we steeds tussenstops op leuke plekken om de omgeving te bekijken en zodat Joe wat verhalen kon vertellen. We waren er al voor gewaarschuwd, maar er waren ontzettend veel vliegen. Meteen bij de eerste tussenstop slikte Joe dan ook een vlieg in. Verder moest je de hele tijd wild met je armen heen en weer bewegen omdat ze anders overal op je lichaam gingen zitten en dan werd je helemaal gek. Na een hele tijd te hebben gereden kwamen we aan bij de camping voor onze eerste overnachting. De camping was een stuk luxer dan ik had verwacht. We hadden gewoon een eigen keuken en een grote zitruimte met tafels en banken. Ik had verwacht dat we de hele week op de grond moesten zitten. Er kwamen nog een paar extra mensen uit onze groep bij en in totaal waren we met 15 mensen.
Na de lunch zijn we naar een informatie centrum gegaan over Uluru (de mega grote rode rots). Hier heb ik een film gekeken over de aboriginals en de betekenis van Uluru voor hen. Voor elke spleet of breuk in de rots hebben ze wel een verhaal (die voor het grootste deel over een enorme slang gingen). Vervolgens zijn we zelf naar Uluru gegaan en hebben we hier rondgelopen waarbij we nog meer verhalen hoorden. Na een tijdje te hebben rondgelopen zijn we op een open plek naar de zonsondergang gaan kijken. We konden vanaf hier Uluru zien en wanneer de zon ondergaat wordt de rots super rood. Deze verandering was heel leuk om te zien.
Eenmaal terug hebben we uno gespeeld met andere mensen uit onze groep, waaronder 3 Japanners. De communicatie verliep niet zo heel soepel met ze, maar het was wel leuk dat ze meededen.
's Avonds hadden we kangoeroe als eten! Het was toch wel een rare gedachte om zo'n beest te eten, maar toch wel iets wat je gedaan moet hebben in Australië.
We sliepen in swags. Dit is een soort slaapzak van tent materiaal. Net als bij een slaapzak kon je hem dichtritsen, maar de swag kan je helemaal tot boven je hoofd dichtritsen waardoor het dus in principe een tent was. Hierin lag je met een matje, kussen en slaapzak. Je kan het gewoon oprollen met al je spullen erin waardoor het super handig is om mee te kamperen. Het is alleen best een beetje claustrofobisch omdat je helemaal ingepakt zit. Toch was het wel comfortabeler dan ik van tevoren had verwacht.
Zaterdag 16 april moesten we weer vroeg opstaan, dit keer om 5 uur. Nadat iedereen zijn swags had opgerold hebben we een bergje beklommen vanaf waar we de zonsopgang gingen kijken. Uiteraard met uitzicht op Uluru.
Nadat het kamp was opgeruimd gingen we weer op pad. Onderweg stopten we onder andere bij een leuk uitzichtpunt en vervolgens gingen we naar Kata Tjuta. Net als Uluru is dit een mega gesteente, gevormd door erosie en sedimentatie, maar deze was toch weer heel anders. Hier deden we een wandeling van 3 uur, met af en toe hele steile stukken die we moesten beklimmen.
Na Kata Tjuta gingen we terug naar onze oude kampeerplek om te gaan lunchen met broodjes hamburger. Dit vond ik wel een mooie kans om typisch Australisch te barbecuen. Ik ging dus de hamburgers bakken. Wel spijtig dat er een man uit de groep, Michael, naast me kwam staan die vond dat ik de hamburgers te vaak omdraaide. Daarnaast vond hij ze pas goed als ze bijna zwart waren waar ik het niet helemaal mee eens was. Dit veranderde toen Joe langs kwam om te zeggen dat de hamburgers klaar waren, toen vond Michael dat opeens ook. Uiteindelijk gaf hij toe dat ik het wel goed gedaan had haha.
Na de lunch moesten we een heel stuk rijden naar onze volgende kampeerplek. Onderweg zijn we nog gestopt om hout van verbrande bomen te halen voor het kampvuur. We hadden niet helemaal meegekregen dat we de verbrande takken moesten gebruiken, dus Eveline en ik zaten eerst met z'n 2en aan een tak van een levende boom te sjorren. We snapten al niet waarom het bij andere mensen zo makkelijk ging en bij ons niet..
Bij een andere stop hebben we duinen beklommen met super rood zand, dit was echt precies hoe ik me een woestijn voorstelde.
Eenmaal aangekomen bij het kamp begonnen we met het avondeten. Hier hebben wij met zijn 2en als 'de baby's van de groep' minstens de helft van het eten gemaakt terwijl de rest stond toe te kijken. Het was wel positief dat we ook het barbecue gedeelte mochten doen! :)
Terwijl we aan het koken waren zei een vrouw nog 'Dutch people have a lot of talent'. Ik wist niet helemaal waar ze dat nou op baseerde, maar het was een leuk compliment.
Nadat we eindelijk al het eten hadden gemaakt en aan tafel zaten kwam er een dingo de keuken binnen lopen! Dingo's kunnen mensen eten, dus ik schrok me dood. Oke toegegeven, ze kunnen alleen baby's eten, maar toch. Gelukkig ging hij vanzelf weer weg.
Tijdens het afwassen vonden we dat we wel genoeg hadden gedaan voor die dag dus toen zijn we maar gaan douchen.
We sliepen weer in swags, maar het was deze keer iets enger nadat we een dingo hadden gezien. Voordat we naar de outback gingen hadden verschillende mensen verteld over hun tours. Bij 1 iemand was er een tas meegenomen door een dingo. Dat hoefde wat mij betreft niet te gebeuren. Ik had dus zoveel mogelijk belangrijke spullen in mijn swag gepropt, lekker krap.
Zondag 17 april mochten we 'uitslapen' tot half 6. Vervolgens gingen we ontbijten en het kamp opruimen.
Om half 7 vertrokken we naar Kings Canyon. Hier maakten we een wandeling van 6 kilometer over Kings Canyon waar we zo'n 3 uur over deden.
Voor de lunch gingen we weer even terug naar het kamp en daarna wad het helaas alweer tijd om terug te rijden naar Alice Springs. Dit was een rit van 5 uur. Tijdens het rijden zagen we nog een groep wilde paarden de weg oversteken, echt heel gaaf!
Onderweg maakten we een tussenstop bij een boerderij waar we op een dromedaris konden rijden! Dat wilden wij natuurlijk graag van onze bucketlist af kunnen strepen dus wij klommen
met z'n 2en op de dromedaris. Het engste moment was wanneer hij opstond en weer ging liggen want dan voelde het net alsof je van zijn rug af ging vallen. We hebben het erg naar ons zin gehad en hebben de hele rit gelachen omdat het een erg grappige en een beetje een enge ervaring was. De dromedaris heeft ook nog een stukje gerend wat het natuurlijk alleen nog maar leuker maakte!
Na een heel stuk rijden kwamen we aan in Alice Springs. Gelukkig was onze gids zo lief om nog even langs ons oude hostel te rijden om onze grote backpacks op te halen, die konden we tijdens de tour niet meenemen. En anders moesten we later die dag nog een uur gaan lopen. Eenmaal in het hostel konden we even rustig aandoen en daarna zijn we met een groot deel van de groep uit eten geweest.
Maandag 18 april hadden we een vrije dag voordat het 2e deel van onze tour ging beginnen. We hebben dus heerlijk uitgeslapen na een aantal dagen heel vroeg op te moeten staan. De rest van de dag hebben we een beetje praktische zaken geregeld. We hadden ook nog een gratis lunch gescoord. Bijna elk hostel heeft in de koeling een plank voor free food waar mensen hun eten achter kunnen laten als ze het niet meer nodig hebben of het niet mee willen slepen naar het volgende hostel. Vaak is het niet echt bruikbaar maar dit keer lagen er wraps en allemaal spul om erop te doen. We waren dus dolgelukkig!
Dinsdag 19 april moesten we weer vroeg opstaan. 7 van de 8 mensen uit onze slaapkamer gingen mee met dezelfde tour als die wij deden. Wel jammer dat mensen het nodig vonden om het licht in de kamer aan te doen en lawaai te maken omdat ze 's ochtends nog wilden douchen en ze dus veel eerder opstonden dan wij.
Er was een gratis ontbijt in het hostel waar we snel wat konden eten en daarna werden we weer opgehaald door een nieuwe gids. Dit keer deden we een tour van Alice Springs naar Darwin. Dit was een rit van 1700 kilometer die we in 3 dagen af moesten leggen.
Als eerste stop gingen we naar de ANZAC Hill. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps. Vanaf hier hadden we een heel goed uitzicht over Alice.
We maakten ook nog een stop die niet gepland was, maar er vlogen opeens twee mega wedge tail eagles voorbij. Omdat je deze niet vaak ziet vond de gids het een leuk idee om even een fotomoment in te lassen.
De lunchstop vond ik zelf heel erg leuk. We gingen naar een cafeetje bij een man die door de jaren heen van alles had gespaard uit verschillende landen (ik denk uit vrijwel elk land). Er zijn zelfs mensen die hem nadat ze langs zijn geweest nog dingen opsturen vanuit hun land voor in zijn café. Je kon er door de bomen het bos niet meer zien, maar de eigenaar wist echt precies waar alles was. Hij vroeg aan ons allemaal waar we vandaan kwamen en liep dan vervolgens van hot naar her om je van alles uit je eigen land aan te wijzen. Er hing zelfs iets van FC Groningen (en uiteraard Ajax en Feyenoord)! Verder hingen de muren vol met geld uit verschillende land, inclusief guldens, en waren de muren volgeschreven door klanten. Er was zoveel te zien!
Onderweg hadden we nog een beetje struggles omdat we er te laat achter kwamen dat we een tour voor de week erna moesten bevestigen. Aangezien we in de outback zaten en geen bereik hadden probeerden we dus met telefoons die bij onze stops stonden te bellen. Dit werkte alleen echt voor geen meter dus we hadden een beetje stress (gelukkig konden we uiteindelijk na de outback tour alsnog bevestigen).
We maakten nog een paar stops bij rotsen en leuke uitzichtpunten en we stopten nog voor de zonsondergang. Omdat we een beetje laat waren en er niet echt een goede plek was voor de zonsondergang stopten we ergens midden op de snelweg om de zon onder te zien gaan.
Eenmaal aangekomen bij onze eerste kampeerplek moesten we alle spullen uitpakken en werd er gekookt. De zoon van de eigenaren van het kamp kwam langs om ons zijn tijdelijke huisdier te laten zien. Dit was een baby slang! Tijdens het eten zat ik met Eveline, een Engels meisje en hem aan een tafel. Hij had de slang in een kooitje en had hier een gekko bij ingedaan! De gekko was bijna even groot als de slang en na een tijdje om elkaar heen gedraaid te hebben en de gekko doodsangsten uit te hebben zien staan viel de slang aan. Het was echt super gek om te zien dat de slang zo'n grote gekko naar binnen werkte.
Woensdag 20 april hebben we de zonsopgang op een berg gekeken. Omdat we een beetje aan de late kant waren hebben we ons ontbijt meegenomen en tijdens de zonsopgang opgegeten.
Tijdens het rijden zat ik naast Ilsa, een Duits meisje. De gids had namelijk de regel ingesteld dat we allemaal op een andere plek moesten gaan zitten in de bus. Hier werd erg veel commentaar op geleverd wat ik erg vermakelijk vond.
Bij 1 van de stops was er echt een mega pad bij de wc's, ik had echt nog nooit zo'n grote pad gezien. Het bleek een pad te zijn die van oorsprong niet in Australië hoorde en een gevaar was voor de Australische beesten. Toen Leigh, de gids, hem zag pakte hij de pad op en gooide hem vervolgens tegen de muur aan om hem te vermoorden. Dat vond ik echt zo raar! Ik was het er echt niet mee eens, maar hij was heel zeker van zijn zaak. Gelukkig had de pad voordat hij tegen de muur gegooid was uit angst op Leigh zijn broek geplast. Dat vond ik persoonlijk dan wel weer ontzettend grappig.
Voor de lunch gingen we dit keer naar een pub met een zwembad! Daar hebben we natuurlijk allemaal even gebruik van gemaakt. Ondertussen werd de barbecue voorbereid, want een barbecue hoort erbij als je in Australië bent.
Toen we weer een tijdje onderweg waren draaide Leigh opeens de bus om, om een stukje terug te rijden. Hij had van tevoren al verteld dat hij tientallen zonnebrillen had gevonden tijdens zijn tours, hij vond er dus weer eens 1. Ik snap niet hoe je midden op de snelweg een zonnebril kan verliezen, maar oké.
Nadat we weer aan het rijden waren haalde Leigh opeens ergens een baby wallabie vandaan. Blijkbaar had iemand van de tussenstops de wallabie gevonden en was zijn moeder doodgereden. Er worden heel vaak wallabies en kangoeroes aangereden omdat ze voor auto's springen, maar de baby in de buidel kan het dan soms overleven. Als mensen ze niet redden worden ze vaak levend opgegeten door vogels of rotten ze weg in de buidel omdat de moeder vol in de zon ligt. Wij namen de wallabie dus mee om ergens verderop af te leveren bij een opvang. Ze was zo ontzettend lief! Leigh had de wallabie tijdens het rijden in zijn blouse, waarbij de blouse dus een soort buidel was. Af en toe kwam de wallabie eruit geklommen en konden we haar hoofd zien, ik smolt elke keer weer, wat een leuke beesten zijn wallabies!
De volgende stop was bij een therma pool. Het was net een klein paradijs! Heerlijk water, onder de palmbomen en rondspringende wallabies er omheen. Hier hebben we een tijdje gezwommen en we zijn nog naar een brug gegaan vanaf waar je krokodillen zou kunnen zien. Helaas konden wij niks spotten.
Bij 1 van de tankpauzes kwam er opeens een mega grote groep vleermuizen over de auto heen gevlogen, dat was zo gaaf om te zien.
Ons laatste kamp was een beetje anders dan we gewend waren. We sliepen dit keer namelijk niet in swags, maar in tenten met echte bedden! Het was hemels. De tent had allemaal kijkgaten waardoor je vanuit de tent naar de sterren kon kijken wat het nog leuker maakte.
Donderdag 21 april was de baby wallabie (die de naam Stevie had gekregen) gestopt met stressen en mochten we haar vasthouden! Ze zat in een kussensloop zodat ze weer het idee had dat ze veilig in een buidel zat. Het was echt geweldig om Stevie vast te houden en wallabies zijn spontaan 1 van mijn nieuwe favoriete dieren geworden (alhoewel ze nog niet aan de olifant kunnen tippen).
Inmiddels kwamen we steeds dichter in de buurt van Darwin en zat onze outbacktour er alweer bijna op. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt. We hebben een berg beklommen om naar een uitzichtpunt te gaan waar we een rivier en de woestijn konden zien. Hier werd nog van alles verteld over de aboriginals en over mensen die probeerden van zuid naar noord Australië te komen toen hier nog helemaal geen weg was. En ze moesten dit natuurlijk lopend doen destijds waardoor er heel veel pogingen mislukten vanwege te weinig voedsel, drinken, de warmte en omdat mensen verdwaalden.
Helaas werd het ook tijd om Stevie af te leveren. Leigh kende mensen met een wallabie opvang onderweg. Hier was ook een winkeltje bij waar we didgeridoo konden spelen. Dit is een typisch Australisch instrument. Het was super moeilijk om er geluid uit te krijgen!
We gingen lunchen bij een waterval en hier konden we snorkelen. Na de zonnebril van de dag ervoor vond Leigh hier een hoed. Mensen verliezen echt zoveel!
Na de waterval hebben we de laatste kilometers afgelegd en 's avonds laat kwamen we aan in Darwin.
We sliepen in een vrij eng hostel. Zowel de mensen in het hostel als de mensen die er omheen liepen waren bijna allemaal eng. Gelukkig hadden we wel 2 leuke kamergenootjes en sliepen we hier maar 1 nacht.
De outbacktours waren super leuk. Ik had van tevoren echt geen flauw idee wat ik ervan moest verwachten en eerlijk gezegd had ik verwacht dat het echt niks voor mij was. Een beetje stenen kijken en dat allemaal in een dorre omgeving. Het is denk ik echt iets dat je zelf mee moet maken, want het is echt niet uit te leggen waarom het zo gaaf is om te zien. Aanrader dus als je een keer naar Australië gaat ;).
De persoon naast me ging de hele vlucht tegen me praten. Hij heeft me onder andere adviezen gegeven over voor welke beesten ik weg moet rennen/zwemmen als we in de outback zijn en wanneer we gaan duiken bij the great barrier reef. Het kwam erop neer dat je vooral niet te dicht bij beesten in de buurt moest komen want de meeste beesten zijn gevaarlijk in Australië. Na 3 uur vliegen moesten we een paar uur wachten in Adelaide en vervolgens nog 3 uur vliegen naar Alice Springs. Tijdens de 2e vlucht konden we een app downloaden waarmee we tijdens het vliegen een film konden kijken, super fijn!
Nadat we eindelijk waren aangekomen moesten we eigenlijk nog een uur wachten voordat we met een busje naar het hostel gebracht konden worden. Gelukkig konden we voordeliger met een taxi gebracht worden door deze met 2 Italianen te delen.
Vrijdag 15 april moesten we om 4 uur opstaan. Om 4.45 werden we opgehaald door een busje voor onze outbacktour. De outback is het middelste deel van Australië dat bestaat uit woestijn. Er is maar 1 echte weg die van onderin Australië helemaal recht naar boven gaat. Je kan deze rit ook met je eigen auto doen, maar er verdwijnen weleens mensen omdat ze niet goed voorbereid op pad gaan. Zo is er bijvoorbeeld helemaal geen bereik (onze gids, Joe, had een satelliet telefoon voor noodgevallen) en kan je zo tientallen kilometers rijden zonder dat je iemand tegen komt die je zou kunnen helpen als er een probleem is.
Nadat we de rest van onze groep hadden opgehaald begon de tour. We moesten vooral heel veel rijden, maar onderweg maakten we steeds tussenstops op leuke plekken om de omgeving te bekijken en zodat Joe wat verhalen kon vertellen. We waren er al voor gewaarschuwd, maar er waren ontzettend veel vliegen. Meteen bij de eerste tussenstop slikte Joe dan ook een vlieg in. Verder moest je de hele tijd wild met je armen heen en weer bewegen omdat ze anders overal op je lichaam gingen zitten en dan werd je helemaal gek. Na een hele tijd te hebben gereden kwamen we aan bij de camping voor onze eerste overnachting. De camping was een stuk luxer dan ik had verwacht. We hadden gewoon een eigen keuken en een grote zitruimte met tafels en banken. Ik had verwacht dat we de hele week op de grond moesten zitten. Er kwamen nog een paar extra mensen uit onze groep bij en in totaal waren we met 15 mensen.
Na de lunch zijn we naar een informatie centrum gegaan over Uluru (de mega grote rode rots). Hier heb ik een film gekeken over de aboriginals en de betekenis van Uluru voor hen. Voor elke spleet of breuk in de rots hebben ze wel een verhaal (die voor het grootste deel over een enorme slang gingen). Vervolgens zijn we zelf naar Uluru gegaan en hebben we hier rondgelopen waarbij we nog meer verhalen hoorden. Na een tijdje te hebben rondgelopen zijn we op een open plek naar de zonsondergang gaan kijken. We konden vanaf hier Uluru zien en wanneer de zon ondergaat wordt de rots super rood. Deze verandering was heel leuk om te zien.
Eenmaal terug hebben we uno gespeeld met andere mensen uit onze groep, waaronder 3 Japanners. De communicatie verliep niet zo heel soepel met ze, maar het was wel leuk dat ze meededen.
's Avonds hadden we kangoeroe als eten! Het was toch wel een rare gedachte om zo'n beest te eten, maar toch wel iets wat je gedaan moet hebben in Australië.
We sliepen in swags. Dit is een soort slaapzak van tent materiaal. Net als bij een slaapzak kon je hem dichtritsen, maar de swag kan je helemaal tot boven je hoofd dichtritsen waardoor het dus in principe een tent was. Hierin lag je met een matje, kussen en slaapzak. Je kan het gewoon oprollen met al je spullen erin waardoor het super handig is om mee te kamperen. Het is alleen best een beetje claustrofobisch omdat je helemaal ingepakt zit. Toch was het wel comfortabeler dan ik van tevoren had verwacht.
Zaterdag 16 april moesten we weer vroeg opstaan, dit keer om 5 uur. Nadat iedereen zijn swags had opgerold hebben we een bergje beklommen vanaf waar we de zonsopgang gingen kijken. Uiteraard met uitzicht op Uluru.
Nadat het kamp was opgeruimd gingen we weer op pad. Onderweg stopten we onder andere bij een leuk uitzichtpunt en vervolgens gingen we naar Kata Tjuta. Net als Uluru is dit een mega gesteente, gevormd door erosie en sedimentatie, maar deze was toch weer heel anders. Hier deden we een wandeling van 3 uur, met af en toe hele steile stukken die we moesten beklimmen.
Na Kata Tjuta gingen we terug naar onze oude kampeerplek om te gaan lunchen met broodjes hamburger. Dit vond ik wel een mooie kans om typisch Australisch te barbecuen. Ik ging dus de hamburgers bakken. Wel spijtig dat er een man uit de groep, Michael, naast me kwam staan die vond dat ik de hamburgers te vaak omdraaide. Daarnaast vond hij ze pas goed als ze bijna zwart waren waar ik het niet helemaal mee eens was. Dit veranderde toen Joe langs kwam om te zeggen dat de hamburgers klaar waren, toen vond Michael dat opeens ook. Uiteindelijk gaf hij toe dat ik het wel goed gedaan had haha.
Na de lunch moesten we een heel stuk rijden naar onze volgende kampeerplek. Onderweg zijn we nog gestopt om hout van verbrande bomen te halen voor het kampvuur. We hadden niet helemaal meegekregen dat we de verbrande takken moesten gebruiken, dus Eveline en ik zaten eerst met z'n 2en aan een tak van een levende boom te sjorren. We snapten al niet waarom het bij andere mensen zo makkelijk ging en bij ons niet..
Bij een andere stop hebben we duinen beklommen met super rood zand, dit was echt precies hoe ik me een woestijn voorstelde.
Eenmaal aangekomen bij het kamp begonnen we met het avondeten. Hier hebben wij met zijn 2en als 'de baby's van de groep' minstens de helft van het eten gemaakt terwijl de rest stond toe te kijken. Het was wel positief dat we ook het barbecue gedeelte mochten doen! :)
Terwijl we aan het koken waren zei een vrouw nog 'Dutch people have a lot of talent'. Ik wist niet helemaal waar ze dat nou op baseerde, maar het was een leuk compliment.
Nadat we eindelijk al het eten hadden gemaakt en aan tafel zaten kwam er een dingo de keuken binnen lopen! Dingo's kunnen mensen eten, dus ik schrok me dood. Oke toegegeven, ze kunnen alleen baby's eten, maar toch. Gelukkig ging hij vanzelf weer weg.
Tijdens het afwassen vonden we dat we wel genoeg hadden gedaan voor die dag dus toen zijn we maar gaan douchen.
We sliepen weer in swags, maar het was deze keer iets enger nadat we een dingo hadden gezien. Voordat we naar de outback gingen hadden verschillende mensen verteld over hun tours. Bij 1 iemand was er een tas meegenomen door een dingo. Dat hoefde wat mij betreft niet te gebeuren. Ik had dus zoveel mogelijk belangrijke spullen in mijn swag gepropt, lekker krap.
Zondag 17 april mochten we 'uitslapen' tot half 6. Vervolgens gingen we ontbijten en het kamp opruimen.
Om half 7 vertrokken we naar Kings Canyon. Hier maakten we een wandeling van 6 kilometer over Kings Canyon waar we zo'n 3 uur over deden.
Voor de lunch gingen we weer even terug naar het kamp en daarna wad het helaas alweer tijd om terug te rijden naar Alice Springs. Dit was een rit van 5 uur. Tijdens het rijden zagen we nog een groep wilde paarden de weg oversteken, echt heel gaaf!
Onderweg maakten we een tussenstop bij een boerderij waar we op een dromedaris konden rijden! Dat wilden wij natuurlijk graag van onze bucketlist af kunnen strepen dus wij klommen
met z'n 2en op de dromedaris. Het engste moment was wanneer hij opstond en weer ging liggen want dan voelde het net alsof je van zijn rug af ging vallen. We hebben het erg naar ons zin gehad en hebben de hele rit gelachen omdat het een erg grappige en een beetje een enge ervaring was. De dromedaris heeft ook nog een stukje gerend wat het natuurlijk alleen nog maar leuker maakte!
Na een heel stuk rijden kwamen we aan in Alice Springs. Gelukkig was onze gids zo lief om nog even langs ons oude hostel te rijden om onze grote backpacks op te halen, die konden we tijdens de tour niet meenemen. En anders moesten we later die dag nog een uur gaan lopen. Eenmaal in het hostel konden we even rustig aandoen en daarna zijn we met een groot deel van de groep uit eten geweest.
Maandag 18 april hadden we een vrije dag voordat het 2e deel van onze tour ging beginnen. We hebben dus heerlijk uitgeslapen na een aantal dagen heel vroeg op te moeten staan. De rest van de dag hebben we een beetje praktische zaken geregeld. We hadden ook nog een gratis lunch gescoord. Bijna elk hostel heeft in de koeling een plank voor free food waar mensen hun eten achter kunnen laten als ze het niet meer nodig hebben of het niet mee willen slepen naar het volgende hostel. Vaak is het niet echt bruikbaar maar dit keer lagen er wraps en allemaal spul om erop te doen. We waren dus dolgelukkig!
Dinsdag 19 april moesten we weer vroeg opstaan. 7 van de 8 mensen uit onze slaapkamer gingen mee met dezelfde tour als die wij deden. Wel jammer dat mensen het nodig vonden om het licht in de kamer aan te doen en lawaai te maken omdat ze 's ochtends nog wilden douchen en ze dus veel eerder opstonden dan wij.
Er was een gratis ontbijt in het hostel waar we snel wat konden eten en daarna werden we weer opgehaald door een nieuwe gids. Dit keer deden we een tour van Alice Springs naar Darwin. Dit was een rit van 1700 kilometer die we in 3 dagen af moesten leggen.
Als eerste stop gingen we naar de ANZAC Hill. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps. Vanaf hier hadden we een heel goed uitzicht over Alice.
We maakten ook nog een stop die niet gepland was, maar er vlogen opeens twee mega wedge tail eagles voorbij. Omdat je deze niet vaak ziet vond de gids het een leuk idee om even een fotomoment in te lassen.
De lunchstop vond ik zelf heel erg leuk. We gingen naar een cafeetje bij een man die door de jaren heen van alles had gespaard uit verschillende landen (ik denk uit vrijwel elk land). Er zijn zelfs mensen die hem nadat ze langs zijn geweest nog dingen opsturen vanuit hun land voor in zijn café. Je kon er door de bomen het bos niet meer zien, maar de eigenaar wist echt precies waar alles was. Hij vroeg aan ons allemaal waar we vandaan kwamen en liep dan vervolgens van hot naar her om je van alles uit je eigen land aan te wijzen. Er hing zelfs iets van FC Groningen (en uiteraard Ajax en Feyenoord)! Verder hingen de muren vol met geld uit verschillende land, inclusief guldens, en waren de muren volgeschreven door klanten. Er was zoveel te zien!
Onderweg hadden we nog een beetje struggles omdat we er te laat achter kwamen dat we een tour voor de week erna moesten bevestigen. Aangezien we in de outback zaten en geen bereik hadden probeerden we dus met telefoons die bij onze stops stonden te bellen. Dit werkte alleen echt voor geen meter dus we hadden een beetje stress (gelukkig konden we uiteindelijk na de outback tour alsnog bevestigen).
We maakten nog een paar stops bij rotsen en leuke uitzichtpunten en we stopten nog voor de zonsondergang. Omdat we een beetje laat waren en er niet echt een goede plek was voor de zonsondergang stopten we ergens midden op de snelweg om de zon onder te zien gaan.
Eenmaal aangekomen bij onze eerste kampeerplek moesten we alle spullen uitpakken en werd er gekookt. De zoon van de eigenaren van het kamp kwam langs om ons zijn tijdelijke huisdier te laten zien. Dit was een baby slang! Tijdens het eten zat ik met Eveline, een Engels meisje en hem aan een tafel. Hij had de slang in een kooitje en had hier een gekko bij ingedaan! De gekko was bijna even groot als de slang en na een tijdje om elkaar heen gedraaid te hebben en de gekko doodsangsten uit te hebben zien staan viel de slang aan. Het was echt super gek om te zien dat de slang zo'n grote gekko naar binnen werkte.
Woensdag 20 april hebben we de zonsopgang op een berg gekeken. Omdat we een beetje aan de late kant waren hebben we ons ontbijt meegenomen en tijdens de zonsopgang opgegeten.
Tijdens het rijden zat ik naast Ilsa, een Duits meisje. De gids had namelijk de regel ingesteld dat we allemaal op een andere plek moesten gaan zitten in de bus. Hier werd erg veel commentaar op geleverd wat ik erg vermakelijk vond.
Bij 1 van de stops was er echt een mega pad bij de wc's, ik had echt nog nooit zo'n grote pad gezien. Het bleek een pad te zijn die van oorsprong niet in Australië hoorde en een gevaar was voor de Australische beesten. Toen Leigh, de gids, hem zag pakte hij de pad op en gooide hem vervolgens tegen de muur aan om hem te vermoorden. Dat vond ik echt zo raar! Ik was het er echt niet mee eens, maar hij was heel zeker van zijn zaak. Gelukkig had de pad voordat hij tegen de muur gegooid was uit angst op Leigh zijn broek geplast. Dat vond ik persoonlijk dan wel weer ontzettend grappig.
Voor de lunch gingen we dit keer naar een pub met een zwembad! Daar hebben we natuurlijk allemaal even gebruik van gemaakt. Ondertussen werd de barbecue voorbereid, want een barbecue hoort erbij als je in Australië bent.
Toen we weer een tijdje onderweg waren draaide Leigh opeens de bus om, om een stukje terug te rijden. Hij had van tevoren al verteld dat hij tientallen zonnebrillen had gevonden tijdens zijn tours, hij vond er dus weer eens 1. Ik snap niet hoe je midden op de snelweg een zonnebril kan verliezen, maar oké.
Nadat we weer aan het rijden waren haalde Leigh opeens ergens een baby wallabie vandaan. Blijkbaar had iemand van de tussenstops de wallabie gevonden en was zijn moeder doodgereden. Er worden heel vaak wallabies en kangoeroes aangereden omdat ze voor auto's springen, maar de baby in de buidel kan het dan soms overleven. Als mensen ze niet redden worden ze vaak levend opgegeten door vogels of rotten ze weg in de buidel omdat de moeder vol in de zon ligt. Wij namen de wallabie dus mee om ergens verderop af te leveren bij een opvang. Ze was zo ontzettend lief! Leigh had de wallabie tijdens het rijden in zijn blouse, waarbij de blouse dus een soort buidel was. Af en toe kwam de wallabie eruit geklommen en konden we haar hoofd zien, ik smolt elke keer weer, wat een leuke beesten zijn wallabies!
De volgende stop was bij een therma pool. Het was net een klein paradijs! Heerlijk water, onder de palmbomen en rondspringende wallabies er omheen. Hier hebben we een tijdje gezwommen en we zijn nog naar een brug gegaan vanaf waar je krokodillen zou kunnen zien. Helaas konden wij niks spotten.
Bij 1 van de tankpauzes kwam er opeens een mega grote groep vleermuizen over de auto heen gevlogen, dat was zo gaaf om te zien.
Ons laatste kamp was een beetje anders dan we gewend waren. We sliepen dit keer namelijk niet in swags, maar in tenten met echte bedden! Het was hemels. De tent had allemaal kijkgaten waardoor je vanuit de tent naar de sterren kon kijken wat het nog leuker maakte.
Donderdag 21 april was de baby wallabie (die de naam Stevie had gekregen) gestopt met stressen en mochten we haar vasthouden! Ze zat in een kussensloop zodat ze weer het idee had dat ze veilig in een buidel zat. Het was echt geweldig om Stevie vast te houden en wallabies zijn spontaan 1 van mijn nieuwe favoriete dieren geworden (alhoewel ze nog niet aan de olifant kunnen tippen).
Inmiddels kwamen we steeds dichter in de buurt van Darwin en zat onze outbacktour er alweer bijna op. Onderweg zijn we nog een paar keer gestopt. We hebben een berg beklommen om naar een uitzichtpunt te gaan waar we een rivier en de woestijn konden zien. Hier werd nog van alles verteld over de aboriginals en over mensen die probeerden van zuid naar noord Australië te komen toen hier nog helemaal geen weg was. En ze moesten dit natuurlijk lopend doen destijds waardoor er heel veel pogingen mislukten vanwege te weinig voedsel, drinken, de warmte en omdat mensen verdwaalden.
Helaas werd het ook tijd om Stevie af te leveren. Leigh kende mensen met een wallabie opvang onderweg. Hier was ook een winkeltje bij waar we didgeridoo konden spelen. Dit is een typisch Australisch instrument. Het was super moeilijk om er geluid uit te krijgen!
We gingen lunchen bij een waterval en hier konden we snorkelen. Na de zonnebril van de dag ervoor vond Leigh hier een hoed. Mensen verliezen echt zoveel!
Na de waterval hebben we de laatste kilometers afgelegd en 's avonds laat kwamen we aan in Darwin.
We sliepen in een vrij eng hostel. Zowel de mensen in het hostel als de mensen die er omheen liepen waren bijna allemaal eng. Gelukkig hadden we wel 2 leuke kamergenootjes en sliepen we hier maar 1 nacht.
De outbacktours waren super leuk. Ik had van tevoren echt geen flauw idee wat ik ervan moest verwachten en eerlijk gezegd had ik verwacht dat het echt niks voor mij was. Een beetje stenen kijken en dat allemaal in een dorre omgeving. Het is denk ik echt iets dat je zelf mee moet maken, want het is echt niet uit te leggen waarom het zo gaaf is om te zien. Aanrader dus als je een keer naar Australië gaat ;).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
