Laatste dagen in Thailand!

Vrijdag 27 november zijn we van Koh Phangan naar Koh Samui gevaren. Het had overigens niet veel gescheeld of we hadden de boot gemist. Toen we aankwamen stond er namelijk een immense rij voor een hokje waar je je kaartje moest wisselen voor een sticker waarmee je aan boord kon gaan. In dat hokje stond 1 man te werken en de rij bestond denk ik uit minstens 100 mensen (als het er al geen 200 waren) en er kwamen ook steeds weer nieuwe mensen bij. Uiteindelijk werden we samen met een hele groep anderen uit de rij gehaald omdat wij de eerstvolgende boot moesten hebben. De boot vertrok dan ook een half uur later dan gepland. Toen ik aan boord stapte moest ik mijn backpack afgeven maar ik stond nog op de loopplank en die was zo instabiel dat ik omviel toen ik mijn tas afdeed.. Gelukkig ving iemand me op waardoor ik niet languit in de menigte kwam te liggen.
Toen we aankwamen zagen we al gauw een goedkope kamer aangeboden staan. Hier zijn we maar meteen achteraan gegaan en het was een prima kamer dus dat was snel geregeld.

Zaterdag hebben we een busje naar het strand aan de andere kant van het eiland genomen. Het was ruim een uur rijden en onderweg zat er eerst een oud Thais mannetje naast me die mij hele verhalen in het Thais vertelde waar ik dus niks van snapte. Vervolgens zat er een vrouw met een bak met een kat erin naast me, ze zat nog net niet bij me op schoot terwijl ze alle ruimte had. De kat in de bak zat overigens al wel half bij me op schoot. Er zat ook een stel uit Australië bij ons in het busje en nadat we vertelden dat we naar Australië gaan kregen we hun visitekaartje zodat we contact op kunnen nemen en daar kunnen slapen als we dat willen :).
Eenmaal aangekomen hebben we er nog een hele tijd over gedaan om het strand te vinden. Nadat we om een heel groot winkelcentrum heen waren gelopen kwamen we uit in een winkelstraat. Nergens was een strand te bekennen dus hebben we maar wat mensen op straat gevraagd. We werden van hot naar her gestuurd en uiteindelijk zijn we maar door een bungalowpark heengelopen die 'best beachbungalows' heette, dus we hoopten maar gewoon dat die uitkwam op het strand, dat was gelukkig het geval! Het waaide heel hard en de zee was aardig ruig. Overal stonden dan ook rode vlaggen maar we wilden niet voor niets helemaal hierheen gekomen zijn dus we hebben het er toch maar op gewaagd. Na het zwemmen wilden we even gaan winkelen maar het begon knoeterhard te regenen. Er werden zelfs restaurants gesloten vanwege de regen. Wij wilden echter graag een busje vinden om terug naar ons hostel te gaan dus we stonden daar als enigen in de regen te verkleumen. Er was nog een man die ons zijn restaurant met allemaal enge zeedieren in wilde praten maar dat zagen we niet echt zitten. Na super lang te hebben gewacht kwam er eindelijk iemand die ons terug naar Nathon wilde brengen. Verder hebben we een paar keer te horen gekregen 'very far, very far' toen we vertelden waar we heen wilden, maarja we wisten zelf ook al wel dat het very far was.
Eenmaal terug in Nathon wilden we naar de saturday night market gaan. Die bleek hier alleen helemaal niet te zijn dus dat was een beetje een domper. Toen zijn we maar gaan eten bij de kraampjes bij ons hostel.

Zondag regende en onweerde het wederom de hele dag waardoor ons plan om naar watervallen te gaan niet meer doorging. We hebben wel even rondgelopen door het stadje zelf en we hebben tickets voor de reis naar Hua Hin geregeld.
's Middags hebben we nog een poging gedaan om een fiets te huren (scooters hebben we definitief opgegeven) om alsnog naar de watervallen te gaan maar dit was helaas niet mogelijk.
's Avonds zijn we ons alvast wat gaan verdiepen in de regels van Nieuw Zeeland. Zo zijn er strenge regels over het meenemen van medicijnen en aangezien ik een hele apotheek in mijn backpack heb zitten maak ik me best een beetje zorgen. Alhoewel het een hoop gewicht zou schelen als ik alles weg moest gooien.

Maandag was alweer onze laatste dag op Koh Samui en om half 1 namen we de boot terug naar het vaste land. Dit was een andere boot dan de anderen want hij was volledig overdekt (hij deed me erg denken aan de boot naar Ameland). Ik was er erg blij mee want het regende alweer.
Toen we van de boot afgingen liepen er nog 2 Thaise mannen langs me en ze zeiden tegen elkaar dat ik heel lang was. Dat maakten ze met handen en voeten duidelijk aan mij. Maar ja ik steek hier met kop en schouders boven alle Thaise mensen uit dus dat wist ik al wel.
Vervolgens moesten we nog een rit van 10 uur maken met een bus. We gingen onderweg weer avondeten en we zaten dus weer aan een tafel samen met allemaal Thaise mensen en ik heb geen idee wat ik allemaal heb gegeten daar. Wel dacht ik een normaal gekookt ei te eten maar het eigeel smaakte alsof het een klont zout was, niet echt lekker.
Uiteindelijk kwamen we rond half 1 's nachts aan in Hua Hin en we zijn vervolgens beide achterop een taxi scooter naar het hotel gegaan. Geweldig! Eenmaal daar aangekomen zat er een man achter de balie die echt geen woord Engels kon dus hij begreep maar niet dat we al gereserveerd hadden en ook al hadden betaald. Na heel lang daar gestaan te hebben gaf hij ons een sleutel en toen mochten we zelf op zoek gaan naar de kamer. Daarna konden we eindelijk gaan slapen.

Dinsdag zijn we (nadat we eerst een stukje langs de autobaan gelopen hadden) met een busje naar het centrum van Hua Hin gegaan waar we weer een nieuwe slaapplek gezocht hebben. In het busje zat een Belgisch stel die ons gelukkig kon vertellen waar we precies uit moesten stappen. Zelf stapten ze hier ook uit en we zijn ze daarna nog een aantal keer tegengekomen. Ze hebben ons ook geholpen met het vinden van een fietsverhuur. Vervolgens hebben we dus een fiets gehuurd en zijn we in het wilde weg wat rond gaan fietsen. Onderweg zijn we gestopt bij de zee en hebben we in een parkje gelunchd. We reden midden tussen de auto's, scooters en motoren en we hadden geen idee of we daar wel mochten komen. En laat ik nou net niet de meest goede fietser zijn. Af en toe maakte ik manoeuvres waarvan ik zelf dacht 'waar ben je nou mee bezig'. Maar uiteindelijk ben ik heelhuids terug gekomen.

De volgende dag gingen we wederom op zoek naar een nieuw hostel. We hebben een kamer gevonden met een Nederlandse eigenaar. Ik moet wel zeggen dat ik me er een beetje opgesloten voelde omdat hij best wel opdringerig was, maar het was de beste kamer die we konden vinden en het was toch maar voor 1 nacht.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden in de kamer zijn we naar het strand gegaan. Er lagen jammer genoeg allemaal stenen in de zee dus na een paar minuten had ik al de nodige verwondingen. Toen zijn we er maar uitgegaan en vervolgens zagen we kwallen op het strand liggen. Ik schrok me rot en toen we later nog een keer de zee ingingen schrok ik van alles dat me aanraakte. Toch niet zo'n fijn idee om samen met kwallen te zwemmen.

Donderdag zijn we met een taxi naar het busstation gegaan. Ik begin steeds een klein beetje beter te worden in afdingen want aan het begin vond ik dat nog veel te zielig. Jammer alleen dat we nu bijna weggaan uit Thailand. Met een mini van zijn we van Hua Hin naar Kanchanaburi gegaan. Hier kregen we een affiche van een bungalow op het water en dat vonden we wel prima dus de slaapplek was snel geregeld. Vervolgens zijn we naar 'The Bridge on the River Kwai' gegaan. Dit is een enorme brug waar een spoorlijn overheen loopt. Dit wordt ook wel de dodenspoorlijn genoemd omdat er ruim 100.000 mensen zijn gestorven tijdens het aanleggen ervan. Toen we over de brug liepen kwam er een trein aan en daarvoor zijn vakken aan de zijkant van de brug gemaakt waar je veilig aan de kant kan staan. Wij stonden samen met 2 Japanners in zo'n vak en opeens stond het meisje naast me omdat ze graag met me op de foto wilde. Ik blijf hier toch een bijzonder object geloof ik. Sowieso al vanwege m'n huidskleur (ondanks dat er echt veel blanken hier rondlopen) maar vooral vanwege mijn lengte.

Vrijdag zijn we met de taxi naar de Erawan watervallen gegaan. We hadden al meerdere mensen hierover gehoord en zij waren hier super enthousiast over dus we hadden dit al een tijdje op de planning staan. Dit zijn watervallen met 7 verschillende verdiepingen en het is in totaal zo'n 2 kilometer lopen om bovenaan te komen. We hadden geen idee of je ook daadwerkelijk door water heen moest lopen dus we hadden beide maar slippers aangedaan. Laat ik het erbij houden dat verder bijna iedereen met stevige schoenen aan aan het lopen was. Maar we hebben het gered! We hebben het bordje met 'end of trial' gezien en precies toen we daar aankwamen werd iedereen naar beneden gestuurd omdat de watervallen gingen sluiten, dus we mochten alleen nog even 'Quick, quick' rondlopen. Op de terugweg heb ik nog snel mijn voet in het water gedaan, want er zaten vissen in het water die aan je voeten gingen knabbelen (een heel stuk groter dan de normale 'knabbelvisjes'). De watervallen waren echt super mooi en dit was het eerste water dat we in Thailand gezien hebben dat heel erg blauw was.

Zaterdag zijn we naar Bangkok gegaan. Eerst met een minivan en vervolgens met een taxi waarvan de chauffeur vol trots vertelde over van alles dat we onderweg tegenkwamen. Zo was de Thaise koning jarig (jaja tegelijk met Sinterklaas) en aangezien het koningshuis hier erg belangrijk is waren er dus allemaal dingen te doen in Bangkok. Hier reden we dus doorheen en heel veel mensen hadden gele (kleur van de koning) shirts aan en overal was gele versiering. Er was ook van alles afgezet dus het taxiritje duurde iets langer dan gepland, maar het was erg leuk om allemaal te zien. Bangkok was opeens heel levendig terwijl ik dat de andere 2 keren niet zo vond.
We hadden nog geen slaapplek geregeld dus we werden niet echt specifiek ergens afgezet. Nou dat hebben we gemerkt. Nergens in de omgeving was een hostel of hotel te bekennen. We hebben dus een redelijk stuk moeten lopen en uiteindelijk hebben we maar het eerste het beste hotel gekozen omdat we verder niets konden vinden en onze benen het zwaar te verduren hadden (spierpijn van de watervallen).

Zondag zijn we vroeg opgestaan om voor de mega drukte aan naar de weekend market te gaan. Het was gigantisch en we hadden na een paar minuten al geen idee meer waar we nou wel en niet waren geweest. Hier hebben we een paar uur rondgelopen en ik heb 'milk tea' gedronken. Dat zie ik hier nu al bijna 2 maanden mensen drinken en het leek me super vies. Maar nu we bijna weggaan uit Thailand moest ik het toch maar even proberen. En ja, ik vond het inderdaad best wel vies maar het was een leuk probeersel. We hebben beide verder niks gekocht omdat we toch niks meer mee kunnen nemen in onze backpacks. We hebben ons later nog wel gewaagd aan green tea oreo's. We houden beide niet van groene thee maar echt werkelijk alles is hier verkrijgbaar met die smaak. Brood, drinken, koekjes en je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het hier.

Maandag hebben we voor de verandering eens zelf onze kleren gewassen. Het ging meteen mis want de wasmachine begon al te draaien voordat we onze kleren erin hadden zitten. Dus toen hebben we maar snel alle kleren en wat waspoeder erin gegooid zonder dat we een idee hadden op wat voor programma hij stond of wat dan ook.
Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar een postzegel. Lijkt makkelijk, was het dus niet. We werden van hot naar her gestuurd door mensen die nauwelijks Engels spraken. Op een gegeven moment stonden er 4 Thaise mensen om ons heen die ons probeerden te helpen. Ze hebben ons uiteindelijk een routebeschrijving gegeven naar een mall. Hier hebben we toen de rest van de dag rondgelopen om uiteindelijk te eindigen zonder postzegel, want ook hier werden die niet verkocht. Maar we hebben wel een kerstboompje gekocht voor in Nieuw Zeeland!
Dit was alweer onze laatste echte dag in Thailand en ik ga het heel erg missen denk ik. De behulpzame mensen, het gebrekkige Engels waardoor je met handen en voeten dingen duidelijk moet maken, de leuke straattentjes en zelfs de chaos in het verkeer. Ik vond het allemaal fantastisch!