Laatste dagen in Nieuw Zeeland - Christchurch

30 januari hebben we dus tot 4 uur gewacht op de bus. Eerst hebben we bij het strand gezeten en toen we het koud kregen zijn we naar de fish&chips zaak gegaan. Braaf zaten we om 4 uur bij de bushalte maar alsnog hadden we hem bijna gemist. We werden opeens door een andere maatschappij terug naar christchurch gebracht dan waarmee we hier waren gekomen. Gelukkig had de buschauffeur een 2e poging gedaan om ons te vinden. De eerste keer had hij al recht voor ons stil gestaan maar toen waren we nog op zoek naar de andere maatschappij.
Onderweg stopten we bij een kaasmaker waar we kaas konden proeven. Eenmaal terug in Christchurch gaf de chauffeur ons zijn appel 'om onze wandeltocht terug naar het hostel te overleven'.
In het hostel werden we al opgewacht door de eigenaresse. Aangezien we dachten dat we om 8 uur werden opgehaald hadden we aangegeven dat we om 1 uur in het hostel zouden zijn. Dit werd uiteindelijk pas om 7 uur waardoor zij inmiddels bezig was contact met ons te zoeken.

Zondag 31 januari ben ik de dag actief begonnen door te gaan hardlopen. Uiteindelijk ben ik via een museum, het informatiecentrum en 2 marktjes zigzaggend door Christchurch gegaan en ben ik zo'n 2.5 uur onderweg geweest. Ik vond het hardlopen nog niet eens zo erg. Ik merkte wel dat ik al maanden niet meer gesport had want de spierpijn kwam al snel.
's Avonds heb we in de 'tv room' met wat mensen tv gekeken. Ze keken een documentaire over the great barrier reef. Voor ons was dat alvast een voorproefje van wat ons te wachten staat in Australië.

Maandag 1 februari hebben we een walking tour gedaan van 2 uur. Er werd van alles verteld over de geschiedenis van de stad, belangrijke mensen en uiteraard over de aardbevingen die hier hebben plaats gevonden. Het lijkt op sommige plekken alsof de aardbeving nog maar net is geweest aangezien veel gebouwen nog totaal niet gerenoveerd zijn. Op andere plekken wordt juist aan van alles gewerkt waardoor er een enorm kabaal is en overal bouwvakkers aan het werk zijn en de wegen zijn afgezet. Dit zorgt ervoor dat de stad best een sombere sfeer heeft terwijl er ook plekken zijn waar het lijkt alsof er niets gebeurd is.
Één van de dingen waar we langs liepen tijdens de tour was een monument die bestond uit 185 wit geverfde stoelen. Normale houten, een rolstoel, kinderstoelen, een maxicosy. Stuk voor stuk verschillend. Deze staan symbool voor de 185 mensen die zijn omgekomen tijdens de aardbeving in 2011.

Dinsdag 2 februari was het weer super lekker weer. We hebben ons dus alvast een beetje voor kunnen bereiden op het weer in Australië.

Vandaag, woensdag 3 februari was alweer onze laatste volle dag in Nieuw Zeeland! Omdat we nog geld over hadden zijn we naar de supermarkt gegaan en hebben we op een terrasje gezeten om nog een laatste keer te genieten van de zon in Nieuw Zeeland.